My Best Friend's Wedding 1997

عشق سال های وبا که چرت بود! به خاطر این که واقعا یه فیلمی دیده باشم و از بن بست در بیام (من هر وقت به بن بست می رسم یه فیلم نگاه می کنم تا پرانرژی شم و به زندگی برگردم!) نشستم این فیلمو دیدم که اینم از اون چرت تر!

 

دختره مسخره بازی درآورده بود نمی دونست خودش چی میخواد برا همه دردسر درست کرد. 

 

چنتا نکته توش بود که البته خودمم می دونستم ولی حالا می نویسم دیگه!

یکی این کوتش که 

If you love someone, you say it, right then, out loud. Otherwise, the moment just passes you by.کیم (عروس) گفته بوده که تو اگه عاشق کسی باشی بهش میگی پس اگه خفه خون گرفتی عاشق نیسی ول کن برو دیگه!

 

یکی هم این که اگه طرف این همه سال جلو چشمشی هیچ حرکتی نمی زنه این دیگه برات نون و آب نمیشه بی خیالش شو. بری بگی هم به جایی نمی رسی چون اصلا این اون عشق عمری که تو میخوای نیست. عشق عمری خود به خود و آسون پیش میره نیازی به هل دادن نداره. سریع اتفاق می افته و آدما رو جون به لب نمی کنه!

 

یکی هم این که دلیل دردکشیدن آدم می تونه این باشه که به جای این که به این فکر کنی که من چه احساسی دارم من چی میخوام به این فکر می کنی که ینی اون دوسم داره؟ و خلاصه وقتی نگاهت به جای درون به بیرون باشه گیج میشی و می افتی دنبال یه چیزی که خودتم از روز اول نمیخواستی!

 

یه چیز دیگه که آدم از کیم یاد می گیره اینه که بهترین ِ طرفشو می کشه بیرون و کیلویی عاشقه. میگه این یه عشقه نه ترازنامه که بشینم خوبیا و بدیاشو لیست کنم ببینم حالا می چربه یا نمی چربه. راحت به احساسش توجه می کنه و می بینه که چقد مایکلو دوس داره و تمام!

 

ولی این جولیان خل وضع هر وقت اسم عشق و عاشقی می اومده از ترس فلج می شده. یک وجودی این چنین منقبض که اصلا از توانایی عاشق بودن خودش استفاده نکرده حالا که مایکل می خواد خوشبخت شه حسودیش میشه که چرا منو نخواست. خب اگه خواسته بودت که تو ریز ریزش کرده بودی!

 

مهم ترین درسش هم واقعیت رو دیدن و توهم نزدن بود. هی یه وقتایی آدم جنی میشه میگه آخ اون چیزی که بین ما بود می تونست یه عشق حسابی بشه ها به خاطر فلان اشتباه من خراب شد یا اگه فلان کم کاری رو نکرده بودم چییییی می شد! اگه ما با هم باشیم چه زندگی ای بشههههههه!

و یه دفه به نتیجه می رسه که این عشق زندگی من بوده که داره از دست میره و همه آژیرا به صدا در میاد و آدم می پره میره تنها فرصت بزرگ زندگیشو که داره از بین میره نجات بده و یه حرکت احمقانه می کنه که بعدا خودشم یادش می افته خجالت می کشه.

 

نتیجه اخلاقی: ایست ایست!

جوگیر نشوید! این فکره که هی میاد میگه یه چیز خاصی بین ما وجود داشت دروغ میگه مثل سگ! این فکره که خیلی کشدار حرف می زنه میگه چی بشهههههههه چییییییییی مییییییششششششدددد ... و همه چی رو اغراق آمیز جلوه میده ها، این فکره از سگم اون ورتره! این فقط توهم میده به تو. یه خرده چشماتو بازکن واقعیتو ببین. یادت بیاد که هیچی نمی تونه یه عشق واقعی رو خراب کنه. اگه قرار بود با هم باشین، اگه اونم تو رو خیلی می خواست که الان با هم بودین. یه لحظه نگاه کن ببین اون الان با یکی دیگه س و چقد خوشحال و خوش بخته. اون حالش خوبه و هیچ عشق مشقی با تو در کار نیس. اگه ته دلش عاشق تو بود که نمی رفت با یکی دیگه. اجازه نده یه چیزی درونت بهت حس بد و بازنده بودن بده و باعث بشه که تو برای این که از منیت خودت محافظت کنی از خودت قصه ببافی و خودتو گول بزنی بگی همه خرن فقط این قصه ای که من بافتم واقعیته و اونم اینه که اون عاشق منه این کسی که الان داره باهاش ازدواج می کنه الکیه!! 

نه عزیز من اون عشق همسرش واقعیه این عشقی که با تو داشته الکیه. 

این فکره که میگه اون منو خیلی دوس داره ولی ترسیده بیاد بگه من باید برم رابطه مونو نجات بدم این خره. آدم اگه یکیو خیلی خیلی دوس داشته باشه میره دنبالشو می گیره. اگه دنبالشو نگرفته ینی فقط یه کمی دوستت داشته که یه کمی هم به درد عمه‌ت می خوره!(اگه عشق مشتی و جانانه می خوای و به کم قانع نیستی!)

 

چقد من با این فکر خر و توهم زدن دشمنی دارم :)) 

در آخر، تو کوت های جولیا رابرتز هم همین حرفی که من تو پست قبلی زدم نوشته:

True love doesn't come to you it has to be inside you.